Başladı başlıksız o şiir,
iki yüz yirmi sekiz numaralı sokakta.
Her adımda Zeki Müren, “Benim güzel manolyam” diyordu,
Pencerelerden çiçekler dökülüyordu,
çocukluğum sallanıyordu balkon salıncaklarında
ve renkli sarmaşıklar tırmanıyordu beton yığınlarında hızlıca.
Şarkılar tekrar tekrar teşekkür ediyordu o bakışa, kalbe dokunuşa.
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Devamını Oku
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta