Pencereden odama vuran ışığına takıldı gözüm, iki sokak lambasının..
Ne de çaresizlerdi; yanyana, apayadınlık ama yapayalnız, biz gibi.
Kendimizi değil, sadece çevremizi aydınlatıyoruz.
Birbirimize dönmekten aciz iki sokak lambasıyız..
Arada bir gelip tekme atıyor densizin biri, aldırmıyoruz; sesimiz bile çıkmyıor.
Her gün önümüzden akıp giden hayatı izlemekle yetiniyoruz.
Ne garip? Bütün gün, bu hengamenin ortasında birbirimizi unutuyor; hava kararmaya yakın yanıyor içimiz. Çökünce karanlık, daha bir vuruyor ışığımız.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta