.İhtiyar Çoban Şiiri - Ahmet Alptekin

Beyaz kepeneğin yanık bir sesin,
Kaval da senindir ihtiyar çoban.
O dağ senin, bu dağ benim gezersin,
Yollar da senindir ihtiyar çoban.

Irmaklardan, köprülerden geçersin,
Mor menekşe, lale, sümbül biçersin,
Kaynağından soğuk sular içersin,
Pınar da senindir ihtiyar çoban.

Koyunlarla kuzular buluşunca,
Körpe yavru annesine doyunca,
Yorgun güneş kızıl ufka varınca,
Gece de senindir ihtiyar çoban.

Felek aldı elinden can yoldaşını,
Sakladın durdun akan gözyaşını,
İstersen taştan taşa vur başını,
Keder de senindir ihtiyar çoban.

Yıllardır yanında sırdaşın oldu,
Sürüye sokmadı çakalı kurdu,
Gelen her tehlikeye karşı durdu,
Çomar da senindir ihtiyar çoban.

Peygamberler mesleğini seçmişsin,
Sanki bir abı- ı hayat içmişsin,
Yetmişinde bile hâlâ gençmişsin,
Hayat ta senindir ihtiyar çoban.

Ahmet ALPTEKİN