İhsan Kurt Şiirleri - Şair İhsan Kurt

Neydi o masallar
Nasıl da dinlerdik çocukluğumuzda
Göz bebeklerimiz ışıl ışıl
Şavkı vururdu hayata
Gökten üç elma düşer
Üleşirdik

Nazı fazladır, sulu gözlü bir yârdır Nisan
Hayat dolu bu ayda çok duygulanır insan
Dikkat et göz kırpmasına yeşilin

Ay onsekizindedir, güneşine güvenme
Gün yüzlü günlere hiç yüzünü dönme

nöbetlerdeyim her gün
tam tekmil kelimeleri kuşanıyorum
devrem, devrelerini karıştırıyor
ağırlığını taşıyamıyor öfkem
suskunluğun arşivinde yargılanıyor
cümlelerin hücumunda yaşlanıyorum

Mutluluktur ki paylaştıkça güzel
Mutluluk kinleri aştıkça güzel

Hasedi beslemede fayda yoktur
Mutluluk sevgiye koştukça güzel

Kaç bahar bekledim kaç gün gittin
Nedense kış oldun sevgilerimde
Mevsimlerimi çöl olup erittin
Hep düş oldun sana övgülerimde

Bekleyen ben oldum bekleten hep sen

Beşinde ayrıldım anamdan
Gurbetim oldu ilkokul yılları
Garip, mahsun, çekingen bir zamanda
Sıcaklığına girdim alfabemin
Beni kitaplara götürdü
Köy odalarının dilleri

-Halikarnas Balıkçısı’na

gökyüzü maviydi
denizler mavi
grilik yoktu dünyasında

Hayatımda umut hicranla yaşar
Günlerime neşe cefayla koşar
Benliğime dolan nice sevgiler
Kaybolduktan sonra ölümsüzleşir

Tutkularım sadece o gözlere

Hışırtı var ya, ağaçsız ovadaki fırtınanın
Mevsiminde mevsimsiz gülmesi çimenlerin
Söğüt gölgelerinin özlemini artırır
Baharda çiçek yerine yağması karın

Dağlar inadına gökyüzüne hücumludur

Bu kalemlerin elleri
Arayış hengamesinde
Gözlere sunulur ifrit gülleri
Çarşıların ensesinde.

Çarşılar plânlı