İhsan Kurt Şiirleri - Şair İhsan Kurt

Kuşlukta
Kuşlar yoktu
Kuş boşlukta
Boşlar yoktu

Cıvıl cıvıl

Çağla yeşili umutlarım vardı dallardan
Çağlayan suları kuruttular inadına
Bir Firavun, bir Nemrut yaratıldı sonradan
Gönlü boş, boşluk melodileri tutturuldu
Kaçkın yollarda perişan göçkünleri gördüm
Hasretim muhabbet burcuna müebbet oldum

1.
Çanta taşır,
Odun taşırdı elleriniz.
Çamurlu yollardan yürür,
Koşarak gelirdiniz.

Şiir benim hasretimdir, huyumdur
Şiir benim yıkandığım suyumdur
Gül mevsimde cemre düşer şiire
Şiir benim sığınağım, koyumdur

Kâh âşık olur şiire susarım

Şiirdir ki,
Yansır hüznün aynasında
Tarar sırma duyguları
Bir gençlik havasında.

Şiirdir ki,

Hüznün hazin sitemine
Gül tezgâhı seriyorsun
Şu şiirin gurbetinde
Beni de bitiriyorsun

Kahreden sevdalar taşır

Gönül yapmak dururken
Ne haddimize gönül yıkmak
Ben şairim
Gülü bile kıramam
Hele gül uzatan eli
Ne haddimize

İtiraf ediyorum!
Dağlardaydım,
Terhisi olmayan sevdalardaydım.
Çok uğraştım,
Aşk sınırına varmak için,
Her atışta on ikiden vurmak için.

Kelimeler kordan olacak
Işıkları nurdan olacak
Sesleri surdan olacak
Mısralar mısralar
Yârdan ve serden olacak
Ama o şiiri henüz yazmadım

Gönlüm ben, gönlün ve sen
Bizdeki bir yerinde zamanın
Bir yerinde Itrî’nin
Bir yerinde gazelhanın
Masal olan aşkları bir bir andık
Bir ben, bir sen