İdris Çağlar Şiirleri - Şair İdris Çağlar

Ben ikiye ayırdım, kendimce insanları
Ağzı iyi laf yapan, puştları bire koydum
Tıkadım kulağımı, duymadım yalanları
Uzaklaştım namertten, ben merd olana uydum

İş lafa geldiğinde, asıp kesen çok olur

Vicdanlı Olmak,
İnsanları Sevmek,
Canlılara İyi Davranmak,
Hiçbir Şey Hakkımda Kötü Düşünmemek,
Bir Meziyet, Bir Ayrıcalık Değildir.
İnsanlıktan Nasibini Almış

Kâr yağmış memleketime,
Üşümüş dışarıda kalan çocuklar.
Al içeriye sevdiğim,
Şefkatle sar
Ve öp o tertemiz alanlarından,
Geleceğidir vatanımız,

Oysaki sen Tanrı’ının, emanet ettiğiydin
Emanete ihanet etti kahpenin dölü
Bağışla ne olursun, cennetin nazlı gülü
Bak seninle beraber, bütün kâinat ölü

Katl edilmiş bütün kadınlarımızın anısına

Sildim senli günleri yeni bir sayfa açtım
Çek silahı vur beni katlı mübahtı dersin
Ağır geldi bu sevda ondan bu aşktan kaçtım
Çek silahı vur beni katlı mübahtı dersin

Yoruldum bu sevdanın çarkında döne döne

Göz açıp kapamak kadar kısaydı
Kelebeğin ömrü müydü aşkımız
Ne olurdu sanki her an çalsaydı
Kelebeğin ömrü müydü şarkımız

Seninle doluydu bu asi yürek

İstemem dünya malını
Senden alır, sana kalmaz
Tamah etme mala mülke
Sen gidersin, senle gelmez.

Süleyman'a kalmış mı ki

Usandım ben feleğin,
Yaptığı hilelerden
Gönlüm kurtulamadı,
Çektiğim çilelerden

Güldürmedi kaderim,

Çile dolu gecelere
Dilimdeki hecelere
Bu bitmeyen acılara
İtiraz ediyorum ben

Güldürmeyen kaderime

Nasılsın? diyorsun, beni görünce
Senden ayrı olan, iyi olur mu?
Acı çeker insan, candan sevince,
Hasret dolan gönül, iyi olur mu ?

Razıyım yine de, sor ara sıra