Döndüm işte…! ! ! ! sırtımda geçen günlerin yüküyle….Döndüm kasırgalar patladı beynimde, şakaklarım ağırlaştı. Bedenim taşıyamaz oldu bu acİziyetinin farkında olmayan bedenimi,yavaş yavaş çöktü ve doğrulamadı bir daha.Döndüm ama dönerken her yamaçta,her bir virajda yitirdim,yitirildim; anlayamadım uçurum oldu zaman,yuttu herşeyi.Durduramadım! Gözlerimin önünden geçti zaman su misali usulca,süzüldü ve her süzülüşünde Bir parça koparıp akıp gitti benden; durduramadım..,dur …diyemedim! ..Döndüm işte parçalanarak,döndüm!
! ! ! ! ! ! ! ! ! !
Güneşsiz.! ! ! ! ! ! geçen her mehtap gününde, yine ve yeni bir karanlık güne 'merhaba' dedim...........
Ve o gün; .....günlerden siyah, saat umutsuzu karamsar geçe doğruldum
hayat benden farkli birsey degil ki! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! Dizelerin resmiydi çizilen duvar duvar...............Bir adım ötesi çığlıktı...........Bir adım ötesi coşkuydu bir adım ötesi.... Yalnızlığına çöküverdi şiirler..........Ağlaşan şikayetlerinde el açan ümitler....Yansımasıydı bu anıların.....
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
