Kendine bak şimdi,
Gece boyu sakladığın karanlıkla yüzleş.
Kaç kelime sustun?
Kaç duayı unuttun?
Kaç kalbi kırdın?
Sabah, sadece güneşin doğuşu değil,
İnsanın kendiyle barışıdır aslında.
Bir aynadır tan yeri,
İçini görebilirsen eğer,
Kırıklarını da, güzelliklerini de daha iyi anlarsın
Kendini affet önce,
Ama dersini almadan geçme bu yoldan.
Daha iyi bir insan olmak,
Güne başlarken alınan en büyük abdesttir.
Ne bir övgü bekle,
Ne de alkış.
Sessizce iyileş...
Yüreğinde ne varsa,
Güne ona göre uyan.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 14.7.2025 20:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!