Nihal'im Nefesimde Kaldın

Sessizliğin Çığlığı

Duymak istediğim ses, sessizliğin çığlığı,
Kulaklarım sağır, yankılanır boşlukta içimin sesi.
Bir dokunuş hasreti, kemiklerimi kıran,
Tenin uzak, bir rüya kadar yakın ve inan.

Dilimde yara, kağıt kesiği gibi ince,
Sensizliğin tadı, bir zehir gibi sızar içime.
Gözlerim kör, aydınlıkta bile karanlık,
Senin yokluğun, varlığımdan ağır çıktı.

Neden sevdirirsin kendini, bilmezsin belki,
Bir çivi gibi çakılı, en derine kalbimin.
Özletirsin, her anı bir işkenceye dönüşen,
Ağlatırsın, gözyaşlarım sel olup da önüne düşen.

Sorma neden, cevabı yok belki de sualin,
Sen bir sır perdesisin, geçilmez olan.
Aşkınla yanmak, bir mum gibi erimek,
Sensizlikte, kendimi yeniden derlemek.

Belki de sensizlik, varlığın ta kendisi,
Yokluğunla var ettiğin, bu içimdeki his.
Bir çığlık ki sessiz, sağır eden kainatı,
Sen gittin, ama kaldın, her nefesimde hayatı.