İçinde bir “kurt” var biliyorum,
Seni derinden derine, içten içe kemiren, kahreden, lanet olası, soru kılıklı ucube kurtlar!
Hani bir “ses” duyabilsen, bir “işaret” görebilsen rahatlayacaksın belki!
Oysa “o sustu” ve sen; kendinle konuşmaya başladın! .. Ne varsa ona söyleyemediğin, ne varsa avazın çıktığı kadar bağırarak ifade edemediğin, kendi kendine söylüyorsun şimdi! ..
Şu; “AMA BEN” masalını anlatma bana olur mu? Hatta bak, ne diyeceğim, sen; ona anlatmadığın hiçbir şeyi de anlatma bana.
Anlatacakların “ona gerekliydi” bana değil! ..
Ben; Seni sorgulayacağım o kadar! ..
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Çıkarıp çıkarıp tekrar giydin!
Lakin sen; onu giyecek biri değildin!
Diline saglık
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta