Zamane çocukluğuydu,
topun sahibi ile kurulan takım,
taşlardan kurulan yamuk çizgili kale.
Kan ter, toz toprak, içersinde onlarca çocuk,
o bağırışlar arasında,
koruyup kollayan tiz bir anne şefkati.
Son düdüğü çalarak oyunu bitirirdi.
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
