Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
İnsanların bir mağara hayatı olmalı...
İnzivaya çekilmeli...
Kırk gün, yüz gün, belki yıllarca...
En önemli meseledir, kendi içinden çıkmak...
Kendi içinden çıktığın zaman ne kuyu, ne duvar ne de yangın seni etkilemeyecektir.
Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta