İçimdeki Huzur Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Suskun bir ırmak gibi akıyor içim,
ne bir taş değiyor derinliğime,
ne de bir ses bölüyor uykusuzluğu—
yalnızca ben
ve içimde büyüyen sonsuz bir sessizlik.

Zamanın unuttuğu yerdeyim artık,
ne dünü bekliyorum,
ne yarını çağırıyorum.
Şu anın kalbinde
bir dua gibi duruyor varlığım.

İçimdeki huzur,
ne sözcükle anlatılır
ne gözle görülür—
bir nefes gibi gelir
ve bütün gölgeleri siler üzerimden.

Kim bilir,
belki de kalbim bir secdedir artık,
her atışıyla
göğe yükselen bir teslimiyet.

Rüzgarla konuşmam,
gökyüzüne sitem etmem;
çünkü öğrendim—
huzur,
aranmaz;
huzur, içte uyanan bir sabırdır.