İçimde Susanlar
İçimde birileri var,
Hiç konuşmayan…
Ama her gece
Kulaklarımı delen o sessizlikle
Bağıran.
Ne zaman gözlerimi kapasam,
Bir çift bakış beliriyor
Hiç vedalaşmadan gitmiş.
Ve her bakış
Yeni bir susuşla
Çoğalıyor içimde.
Kimse duymuyor onları,
Belki ben de duymak istemiyorum artık.
Çünkü her ses
Bir yara yerini kaşıyor.
Ve her suskunluk
Bir daha kanıyor aynı yerden.
Bir söz söylemedim belki
Ama içimden neler geçti neler…
Affetmedim mesela,
Ama bağırmadım da.
Gittin…
Ve ben seni içimde susturdum.
O yüzden şimdi,
Sadece gözlerimde anlatıyorum olanı biteni.
Çünkü içimde susanlar
Çoktan dili bırakmış,
Artık sadece bakıyorlar.
Anladım ki,
İnsan en çok kendine susuyor.
En çok kendi içinde
Yankılanıyor sustukları.
Ve bazen…
Bir çığlık atmamak için
Bütün şiirleri yutuyor insan.
Bütün cümleleri saklıyor
Bir gidişin ardına.
Hamit Atay
Kayıt Tarihi : 29.7.2025 10:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!