İçimde kaldın Şiiri - Muhammed Yağmur

Hiç başlamadan biten bir hikâyeyiz biz,
Ne bir söz, ne bir dokunuş…
Sadece göz göze gelmenin bile
Bir ömre yettiği sessiz bir düş.

Kalbim seninle doluyken,
Dilim seni anmaya cesaret edemedi.
Sanki adını söylesem,
Her şey yok olacak gibi geldi.

Her sabah, seni görme umuduyla uyanmak,
Her gece, seni görememenin sızısıyla uyumak…
Ne kadar da yoruyor insanı,
Kalbinde saklayıp, dünyaya susmak.

Bilmediğin bir savaşın içindeyim,
Bir yanım adını haykırmak isterken,
Diğer yanım seni kaybetmekten korkuyor.
Sevmenin en sessiz hâli bu:
Yanında olup da sana ait olamamak.

Sana bakan herkes sadece seni görürken,
Ben seni bin parçamla hissediyorum.
Senin haberin yok…
Ama ben seni sevmekten hiç vazgeçmiyorum.

Ve belki bir gün,
Bir cümleye sığdırabilirim seni…
Ama o gün gelene dek,
İçimde kalacaksın…
Hep içimde.