İnsan herkese ve her şeye yetişir de
Bir kendine geç kalırmış.
Kapı eşiğinde, gözleri yaşlı terk ettiğim gün,
Anladım içimdeki çocuğu...
Hep büyümek istemiştim oysa.
Büyüyüp kurtulmak hayatın gri ellerinden...
Ama anladım ki büyümek acımak,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta