İçim küçük kız, dışım kadın ..

İçimdeki küçük kız,
Dışımdaki kadına dargın.
Bir ayna kırığı sanki ruhum,
Yansıması bulanık, yüzü yılgın.
Saçlarımda aklar, gözümde hüzün,
Küçük kızın hayalleri nerede, hangi tüzün?
Oysa baharlara inanır, gülerdi neşem,
Şimdi her yanım kış, her yanım boş mevsimim güzün...

Koştuğu çimenler kurudu, rengi soldu,
Uçurtması düştü, ipi elden yok oldu.
Masallar sustu, şarkılar dindi,
Her ne varsa güzel, içimde bitti.
Ellerim nasırlı, yüzümde çizgiler,
Küçük kızın o pürüzsüz teni nerede, bilmezler.
Hatırlıyorum, bir zamanlar neşeliydi kahkahalarım,
Şimdi yankısız bir belirsizlikte delice dolanırım.

Dışımdaki kadın suskun, yorgun ve bitik,
İçimdeki küçük kız ağlar, neden bu yitik?
Gözyaşları şelale, taştı bendini,
Kurtar beni der, gel de bul kendimi.
Nerede kaldı o umut dolu bakışlar,
Denizlerin dalgaları, gökyüzünü alkışlar?
Şimdi sadece bir gölgeyim, bir siluet,
Küçük kızın hayalleriyle çelişen bir kıyafet...

Zaman geçti, yollar yordu, yüreğim ezik,
Her adımda bir hüsran, her anım bir eksik.
Büyüdükçe kayboldu masumiyetim,
Yerine acı, keder, bitmeyen illetim.
O pembe rüyalar, nerede şimdi, söylesinler,
Dışımdaki kadın, içimdeki kızı ezmesin,
Bir çığlık yükselir içimden, yankılar derin,
Ne olur, geri dön küçük kız, gölgesinde kalma engelin.

Gel barışalım seninle, içimdeki küçük kız,
Dışımdaki kadında da var bitmeyen bir sızı.
Yeniden baslayalim,brlikte saralım yaraları,
Belki o zaman solan renkler tekrar parlar ışıl ışıl.
Çünkü sensiz ben bir hiçim, yarım kalan bir düş,
Haydi gel, yeniden canlanalım, Yine olalım deli dolu,
Bu dargınlık bitsin, bitsin artık bu sessizlik,
Sen ve ben, bir bütün olalım, açsın yeniden o şımarık çiçek...