İçerde Ritüel Şiiri - Sinan Bayram

Gece çökerken,
dairesel taşların gölgesinde
ellerimde gizli bir ateş yanar.
Alev yükselmez,
ama içimde bütün gökleri tutuşturur.

Adımlarımı yere vururum,
dört köşeyi selamlar gibi:
Doğu’ya ışık,
Batı’ya gölge,
Kuzey’e sessizlik,
Güney’e nefes.

Küllerden doğan sözler fısıldarım,
dilime dokunan her hece
bir mühür, bir anahtar olur.
Ve gök kapıları aralanır,
yıldızlar yere eğilir,
toprak kalbini açar.

Çemberin ortasında yalnız değilim,
görünmeyen eller omuzuma değer;
ataların yankısı,
unutulmuş tanrıların nefesi
tenimde dolaşır.

O an bilirim:
ritüel dışarıda değil,
benim içimde tamamlanır.
Ateş bendir, su bendir,
Asa benim, kuş benim,
ve merkezde duran da bendir.

Sinan Bayram