İç Kavgadan Sonra Şiiri - Ercan Cengiz

İç Kavgadan Sonra

dar demir kapıdan geçen bir yiğitsen
heyecanın ölür kuşku doğar içine
aldanıp da uyuduğun döşekten
sıçradığın olur ortasında kâbusun
artık geride kalır, kabuğundan çıkıp
gölgesine sığındığın meşe

hasretle sızmasını bekler durursun güneşi
o görmezden geldiğin kuşları ararsın
elbisenle yıkandığın pınardan
telaşla kaçışan balıklara gülersin
sevmeye kıyamadığın şelale
okşar durur ruhunu
çiğneyip gittiğin patikalara
dönüp öpesin gelir

körü körüne bağlandığın sokaklar
ayrıntıları çıkarıp vurur gözüne
içine büzülüp de geçtiğin yollar
başlar rüyalarını delmeye

ipin hazırdır artık, sen değil
boynunu ölçmeden önce
bütün ipsizler adına
vurur da vurur düşlerine...
geride kalan hayatın
geçmeyen dakikalarda sınanır
ışıklar sönüktür, sularsa kesik
beklersin çaresiz, beklersin
son sözün sorulmasını
o an nasılsa ilk sözündür

Toprak Tutsun Külümü