İç İçe Şiiri - Kasım Kobakçı

Aklımdan geçenler, bir rüzgar gibi esiyor.
Ben her sana baktığımda, anılarım canlanıyor.
Her bir resmin, her bir hatıram, sanki yaşıyor,
Ve her parça, her düşünce, bir anlam daha katıyor.
Duygularımı dillendirmeyi başarabilsem.
Belki de sen de, beni hissedebilsen.
Anlamların dansını, sen de görebilsen,
Sözler kalpte, nasıl bir iz bırakır, bir bilebilsen.
Her anın bir anlamı, her anlamın bir anısı var.
Her duygu, her renk, içimde yeni bir dünya açar.
Sessizliğin bile, bir dili, bir anlamı var,
Duyguların fısıltıları, içimde bir ahenk yaratır.
Yansımalar, gölgeler, hepsi birer ipucu,
İçimdeki dünyayı, açığa vuran birer avuç dolusu.
Her bir kelime bir kapı, her bir cümle bir doku,
Ve her düşünce, yeni bir çağrışımın ilk ipucu.
Tüm kelimeler, birer ressamın fırçası gibi,
Zihnimde yeni bir resmi çizer, yeni bir tablo gibi.
Her bir ses, her bir melodi, birer nakış gibi,
Anlamların dokusunu işler, bir halı gibi.
Artık bildiğim kelimelerden, ötesine geçtim,
Her bir kelime, yeni bir kapı araladı içimden,
Ve her kapı, yeni bir manzarayla tanıştırdı beni,
Çağrışımların sonsuz dünyasında, ben, sen ve o, iç içe.