İbrahim Yavuz Şiirleri - Şair İbrahim Yavuz

Çevreye akıllı uslu görünüp
Nasılda azıyor sahtekara bak
Her gün istediği posta bürünüp
Kuyular kazıyor sahtekara bak

Bir kale yapmış ki top atsan yıkmaz

Yine kırdın beni durup dururken
Sen bana nazınla çok ettin sevdam
Her gece rüyamda seni görürken
Şimdi düşlerimi yok ettin sevdam

Mehtaptan mı aldın o nurlu yüzü

Nerde o çakırkeyif yaz günleri
Akşamüstü balkonunda
Ihlamurlu sohbetler

Nerde o ırmakların içimizden aktığı
Papatya kokulu patikalarda

Kimseye düşman olmadım
Zerresini bulaştırmadım yüreğime kinin
Gözümü kırpmadan bütün ömrümce
Üstüne üstüne gittim sevginin

Duydum bizim köyde kimse kalmamış
Herkes bir tarafa gitti dediler
Gidenlerden geri dönen olmamış
Bizim köyde hayat bitti dediler

Bu baharda yine sular yükseldi

Bu İstanbul yaşanacak yer değil
Kendini köprüden atan var ana
Öyle her pantolon giyen er değil
Namusunu bile satan var ana

Niceleri kopmuş gelmiş yurdundan

Nefretin bir değeri yok
Kırmayalım birbirini
Hiçbir kitapta yeri yok
Kırmayalım birbirini

Zarar görür kinle dolan

Seni anlatmaya söz mü yetişir
Ne güzel kışların yazların vardır
Aşkın yüreğimde yanar tutuşur
Tadına doyulmaz hazların vardır

Sayende düzeldi bozuk ayarım

Ciğerim çok yanmıştı koparken bir bölümü
Çok acıklı olmuştu aşkımızın ölümü

Canıma tak demişti söylediği yalanlar
Bir anlık öfke ile oldu bütün olanlar

İnme, dedikleri melûn hastalık
Dilerim diline diline vursun
Şayet kıvırtmakta ise ustalık
Dilerim biline beline vursun

Bahara çıkmasın kara kışların