İbrahim Şiiri - Yorumlar

Kaderiye!

Fakat hüsnüzan gerek.

Sabah ola hayrola...

güneş buzdan evimi yıktı
koca buzlar düştü
putların boyunları kırıldı
ibrahim
güneşi evime sokan kim

GÜNEŞ, ALLAH’i simgeler. HAKİKÂTi yani… şeriat, Tarikat, HAKİKÂT… MARİFET de ALLAH’ı bilmektir.

Buzdan ev, dünyeviisteler içinde kalmak, donmak anlamındadır. İçimizi İSLAM, yani güneş ısıtır. O ev erir, buzlar düşer, putları kırar. GÜNEŞ i evimize sokan, Hz. MUHAMMET S.A.V. dır. Tebliğle görevlendirilmiş, görevini hakkıyla yapmıştır. Yolunda olanların İBRAHİM i O’dur.

Yavaş yavaş... Oraya da geleceğiz. Sabaha çok var. :)

Bakara suresi yedinci ayete bakın ve adamın neyi sorguladığını anlayın...

Evliya üstad da aslında aynı yerde ama tam meali Selçuk hocam verdi...

kulaklarımı ve kalplerimi mühürleyen beni bundan dolayı haşa niye azaba tabi tutacak demenin şiircesi...
ayrıca o ayetin iyi bir tefsirine ulaşamıyorum...

Onur Bilge,
Çok güzel.

Ama bütün bunlar sadece hazırlık.
Bu şiirin kanı, canı, bildirisi, bilmecesi, her şeyi şurada:

gönlümü put sanıp kıran kim

Al bu mısrayı kur sehpayı as adamı,
Al bu mısrayı yapış eline eteğine...

İbrahim
ibrahim
içimdeki putları devir
elindeki baltayla
kırılan putların yerine
yenilerini koyan kim

Hepimiz insanız. Zaaflarımız var. Zaaflarımızla putlaştırdığımız maddi manevi varlıklar var. Bunların tamamı, dünyevi… Para, mal, mülk, evlat, eş, sevgili… Say, sayabildiğin kadar!

Bunların içinde en büyük put, BENLİKtir. BENLİK putu kırılınca, diğerlerinin hükmü kalmaz.

Önce BENLİK denen yılanın başını ezmeliyiz.

Kırılan putların yerine yenilerini koyan kim? NEFİS… Baş düşmanımız. Şeytani… İstekleri körükleyen…

Aslında, NEFİS belasını başımıza musallat eden kim? ALLAH…

Bu devran böyle dönmekte… Yenileri gelmekte, kırmaya çalışmaktayız. Kabre kadar devam edecek. HANNAS içimizde… Musallat eden de O! Her şeyi yapan, yaptırttıran…

Hayrihi ve şerrihi min Allahü Teâlâ…


Mutluluklar...

Onur BİLGE

Siz uğraşın.
Ben çoktan şoke oldum...
Çok şey bilenlerin bu çıkmaza düşmeden geçmesi mümkün değil mi onu düşüneceğim.

Kim?
Bu arkadaş çok iyi biliyor kim olduğunu.

''Bugün bize kaderin sırrı gösterildi, çok da kolaymış'' sözlerini okurken, içimden,

''Eee, sen olursam bana da kolay gelir tabii...'' demiştim.

Bu kısacık şiir derya deniz bir kader sorgulaması.

(Haddi mi değil mi? Beni ilgilendirmez. Onunla kim arasında ve edeplice yapılmış. Demek ki böyle de mümkün!)

güneş buzdan evimi yıktı
koca buzlar düştü
putların boyunları kırıldı
ibrahim
güneşi evime sokan kim

valla sabaha yazayım diyordum ama bu bölüme dikkat etmek gerek...burayı atlıyoruz..Şimdi Selçuk Hocam' ın dediği aklımı kurcalıyor...şiirin sarkacı var..bir o yan bir bu yan...bence bu kıtada kopuyor şiir..

mesele putlarla değil...Evliya üstadın dediği putlardan ziyade, put denilen şeyleri içselleştirme var...
burada put ve İbrahim benzetmesi fikir-gönül savaşına çıkacak gibi görünüyor...
ama anca sabaha toplayabilirim....
özü beni şoke edecek gibi...

Kim?

Şiirin başından inerken hiyerarşi fazla seçenek bırakmıyor.

İnşallah benden farklı bir 'kim' bulmuşsundur.

Valla ben altı veya yedinci turdayım.
Cebriye'den kesinlikle uzak.
Kaderiye ile naz arasında bir yerlerde geziniyor.
Ama biri zahir biri batın.
Yani, şiir çetin mi çetin :)

Evet, doğrusu, bizim için de şok oldu :)

İbrahim,
Sen putları kırmakla meşhursun
Kır öyleyse gönlümdeki putları
Buzdan evimin çatısını eritip putları kıran sen değildin oysa
Ben her şeyin kimden geldiğini bilmiyor değilim
Gönül bahçemdeki güzellikleri putlaştırmadığım halde
(Buhtunnasır'ın yaptığı gibi)
Puthaneymiş gibi neden kırıldı ki benim gönlüm?

Görüldüğü üzere sorun putlarla gibi görülmüyor.
Fiillerin failiyle ilgili bir... bir... düşünce... var...

Burada yanlış anlaşılan bir şey var mı?