İbrahim Sezer Şiirleri - Şair İbrahim Sezer

Bizim sevdamızı kuru bozkıra
Ağustos ayında ekip gittiler
Yâr ile kavrulduk umut bahara
Onlar düz ovada sekip gittiler

Gönül kafesinin olmaz darası

Ne aşk kaldı ne kırıntı
Ne göz kaldı ne pırıltı
Boğazımda bir hırıltı
Ben bu ömrü bitirmişim

Mutluluğum sende kalmış

Dipsiz bir kuyuda bırakıp beni
Bu sevda burada bitti dedin ya
Ölümsüz bir aşkla severken seni
Kalbim sana veda etti dedin ya

Kibirle yürünmez sevda yolunda

Gurbette olsam da caymam sözümden
Seneler geçse de şaşmam özümden
Çileler çekermiş benim yüzümden

Dönmeyecek diye kendin üzmesin
El içinde boynu bükük gezmesin

Açmadan dalında kurursa gülüm
Bülbüle ah etmem güle darılmam
Ne feryâd ederim ne de bir zulüm
Sükûtu kâr sayan dile darılmam

Baharı unuttum kara kıştayım

Ayırmak istersen sapla samanı
Gönül harmanında yele ver beni
Bu aşkın uğruna vermezsem canı
O zaman elinle sele ver beni

Çektiğim ızdırap zor gelmez bana

Sakın ha bir yana kaymasın gözün
Başın öne eğip çıkışta öyle gez
Yadeli görünce gülmesin yüzün
Suratını yere dökte öyle gez

Gel kendi elinle kazma kuyunu

Bilseydim yad elde mutsuzsun gülüm
Artık bir dakika durma gel derdim
Sen dost bildiğinden gördüysen zulüm
Ah edip dizine vurma gel derdim

Özüre gerek yok affetim çoktan

Söyleyin o yâre başı sağolsun
İçimdeki aşkı öldürdüm artık
Kendine başka bir sevgili bulsun
Gönlüme haddini bildirdim artık

Mutluluk dilendim verdiği cefa

Kalbime yerleşmiş aşkın yetiyor
Bana bir dünyalık ver demem rabbim
Ömür dediğimiz er geç bitiyor
Güvenip gençliğim var demem Rabbim

Direksiz dur diyen sensin bu arşa