İbrahim Sezer Şiirleri - Şair İbrahim Sezer

Toprağın altında yok olmak değil
Başka bir alemde doğmaktır ölüm
Bu yalan dünyaya verirsen meyil
Ahirete günah yığmaktır ölüm

Toprakla yuğruldun rabbine kulsun

Bırakın kendimi çekip vurayım
Mermiler konuşsun dile gerek yok
Nasılsa yıkılmış gönül sarayım
Çekerim tetiği ele gerek yok

Onunla başlayıp onla bitirdim

Sevda ateşiyle yanmışsa gönül
Aşığın yandığı közde sevgi var
Dikeni var diye sevilmez mi gül
Nefretten arındık bizde sevgi var

Sevmeyi öğrenip bu sırra erdik

Senin gözlerinin içi gülüyor
Gönlün bana karşı boş değil sanki
Yanağın da açan güller soluyor
Nazlı yarla aran hoş değil sanki

Aşkın yüreğim de gizli kalsa da

Her ne olursa olsun bu aşk yaşatılmalı
Bitti dendiği anda tekrar başlatılmalı

Bugüne gelmek için nice engeller aştık
Damla damla büyüdük,coşup bendlerden taştık

Kolların boynumdan inmez di senin
İlk aşkım diyordun sana ne oldu
Yanağından öpsem titrer di tenin
Utanarak derdin bana ne oldu

Aşıklar verdiği sözde durmuşlar

Kıymetini bilen bülbül olmazsa
Sevda bahçesinde gül neye yarar
Şiirler yazdıran aşklar kalmazsa
Kaleme sarılan el neye yarar

Seven sevdiğinde karar kılmalı

Diz çöküp önünde vefasız yarin
Yalvarır dururum naz benim neme
Aldığım darbenin yarası derin
Yığılıp kalmışım poz benim neme

Felek şu kalbime hançer sapladı

Beni sevdiğinden emin olmasam
Bu yalan dünyada yaşar mıydım ben
Kalbimin içinde seni bulmasam
Mutluluğa doğru koşar mıydın ben

Döndüren sen oldun beni ölümden

Kara kış altında kurumuş dala
Baharda çiçekler aç diyeni sev
Sevene mükafat Cennet-i âlâ
Sırat köprüsünden geç diyeni sev

İnan ki bu dünya bizlere yalan