İbrahim Sezer Şiirleri - Şair İbrahim Sezer

Aşık olmak için kendini yorma
Yüreğinde sevgi olmazsa olmaz
Boş yere başını taşlara vurma
Kalbin aklı esir almazsa olmaz

Sevda dedikleri alıp satılmaz

İnsanlar bozulmuş düzen bozulmuş
Herkes birbirini soymuş gidiyor
Mor koyunlar gibi yola düzülmüş
Biri diğerine uymuş gidiyor

Herkes kendisine bir yandaş bulmuş

Bir bütün olmuşuz abla seninle
Nabız aynı
Damar aynı
Kan aynı

Ayırmak mümkün mü iki kardeşi

Mezarına gonca gülü bırakıp
Hoşçakal diyorken öldüm bin kere
Bir avuç toprağı bağrıma basıp
Kendimi taşlara çaldım bin kere

Boynuma dolanmış hasretlik ipi

Gönül sarayıma yerleşip kaldın
Bir günden bir güne kira mı aldık
Sen elde avuçta ne varsa aldın
Har vurup savurdun para mı aldık

Bu aşkta horlanıp başa kakıldım

Zelzele olmuş gibi tepside titriyor çay
Korkarım ilk bardağı içmeden olacak zay

Bakma ki gözlerime geçmişi bulmayasın
Hâlâ sevildiğinin farkında olmayasın

Yâr ile ölüme giderdim ama
Ayakta durmaya ferim kalmadı
Çevirdi gönlümü köhne bir dama
Artık sığınacak yerim kalmadı

Eline ne geçti beni kırınca

Kurulmak istiyorsan aşk yurdunun tahtına
Kaderine razı ol ne çıkarsa bahtına

Gülmeyi öğrenirsin için için ağlayıp
Sevgi nedir anlarsın yüreğini dağlayıp

Hak etmiş olsam da acı sözleri
Kalbimden sevgini silerim deme
Gönlümde dururken aşkın izleri
Sana mutluluklar dilerim deme

Sevda kapısını sen açtın bana

Saat gece üçü tam iki geçe
Yer yarılıp şimşek çaktı bir anda
On katlı binalar geçip iç içe
Tüten ocakları yıktı bir ada

Dudaklar Allahın adını andı