İnsanların hasıydı, sevmenin ustasıydı,
Emeğe saygı duydu, en yüce değer saydı.
Doğruluğu örnekti, dostluğu güven verdi,
Çevresinde herkese yürekten sevgi yaydı.
Aynı yurt aynı evde ekmeği bölüşmüştük,
Birlikte üzülmüştük, birlikte gülüşmüştük.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
