İbrahim Ormancı Şiirleri - Şair İbrahim ...

Sen hep dokuz yaşında olsan oğlum,
Ben sana hep sarılsam.
Tıpkı benim gibi sarı saçlarını,
Aldığım her nefeste koklasam.
Tek dileğim Tanrıdan,
Senin acını göstermeden bana ölmek,

Bir şiir yazsam,
Gerisi gelecek....
Ama hangi söz,
Ama hangi imge,
Ama hangi redif,
İçimdeki özlemi,

Nerede bir yaralı görsem,
Yanına koşarım.
Nerede bir düşen varsa,
Elinden tutarım...
Heyhat ama dostum;
Acılar alırım,

Bazen bana diklenip,
İtiraz ediyorsun ya...
Ben de kızıyorum sana;
Lütfen bağışla oğlum...
Yaşlandıkça unutuyorum bazı şeyleri...
İnsanı insan yapan itirazlarıdır biraz da...

-Annem Firdevs Ormancı'ya -

Karanlık gecelerde
Bir kutup yıldızı.
Yüreğimde;
Hiç bitmeyen bir şarkı...

Çok canım acıdı benim,
Çünkü sen farklıydın,
Herkes terk etti beni,
Sen bırakıp gitmemeliydin…

***

Gün ola, harman ola,
Acıların derman bula,
Giden gitmiştir artık,
Sen devam et yoluna! ...
***
Bazen göz koyarlar aşına,

Kahramanlar ölmez asla,
Olsa olsa bir yerlerde saklanıyorlardır...
Sen nerede saklanıyorsun şimdi?
Hangi yıldızdan bize bakıyorsun?
Çok çok özledim ben seni! ...
***

- Maksut Özel'e ithaf -

İşte geldik,
İşte gidiyoruz.
Dikenli yaşam bahçesinden;
Gül devşiriyoruz..

Bir bir gidiyor sevdiklerim,
Giden geri gelmiyor.
Benim gidenlerin ardından,
Akıttığım gözyaşlarının rengini,
Kimse neden göremiyor?
Dünya telaşı diyorsanız,