Ben ilk cemrenin düştüğü günde doğmuşum
Zemherinin sonunda baharın ilkini muştulamışım
Kışı sevmem diyemem ama yazlara vurulmuşum
Soğuk yüreklere bahar muskası takınmışım
Zor zamanlara denk geldi bizim çocukluğumuz
Daha zor zamanlarda çocuk olmuştu anamız babamız
Çok şey istememeyi ögretti bize yoksulluğumuz
Küçük şeylere bağlıydı bizim mutluluğumuz
Tertemizdi insanlar bambaşkaydı komşularımız
Derme çatmaydı evlerimiz bozuktu yollarımız
Çocuktum güzel bir melodiye asıldı yüreğim
Sıcacık içten sözlerine öylece takıldım
Yüreğime sıcak sımsıcak bir şeyler damladı
Sözlerinin çoğunu unuttum bir sözü aklımda kaldı
Sen gittin ya buradan sensiz ben hep yarım kaldım
Çok şeyi bilmiyormuş o zaman çocuk yüreğim
Gelmek elimde değil gitmek hiç değil
Nefesim benim değil can benim değil
Kibir kimin neyine mülk kimsenin değil
Makam rütbe kimin bilmeyen kul değil
Bana sorsalar
Dünyanın bir kalbi var mı diye
Deniz derim hiç düşünmeden
Dalga dalga duyarım ritmini
Çocuk rüyaya daldı
Rüyada deprem oldu
Uyanınca dünyaya
Yalancı hülyalar buldu
Gözlerinde umut parladı
Yumdu gözlerini bir daha
Uyudu herkes gecenin örtüsüne bürünüp
Yalnız bırakıp garipleri sessizliği kuşandı yine gece
Zırhını çıkartan savaşçı gibi hüznünü çıkardı yatağının baş ucuna
Gözleri uykuyla buluşanlar
Ya aşıklar, hastalar, ölümün aldığı birinin evindeki ilk gece
Ayrılığın uğradığı yolu gurbete düşenlerin gecesi
Geceyi beklemek ne kadar acı
El ayak çekilince başlayan sancı
Sessizlikle gelen derin yalnızlık
Ayaz gibi çöken kopkoyu karanlık
Karanlıklar ülkesinde kurulur mahkeme
Yeni demlenmiş çay kokusu
Denizle göğün birleştiği mavilik
Sadelikle taçlanmış duru güzellik
Yağmur sonrası toprak kokusu
Yaşam basit şeylere tutunmalı
Ne günlük telaş ne yarın korkusu
Denizden çekilen ağlar gibi
Ağır ağır çekiliyor ruhum
Ya ait olduğum yerden koparılıyor
Yada ait olduğunu bilmediği yere çekiliyor
Yaşamak içimde yorulmuş benim
Ölüm taptaze
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!