İbrahim Ethem Bingül Şiirleri - Şair İbr ...

Demlenirken hüzünlerimin çaresizliğinde
Kadeh kadeh dertlerimi içtim
Dostum ise sancılarım, gayretsizliğimde
Yudum yudum kendimi bitirdim...

Diyemediğim kelimeler boğazımda

Acılarım gecelerden karanlık
Dinmiyor, kemiriyor, bu nasıl sızı
Susmayın, söyleyin yok mu bir ışık...

Korkularım gerçeklere tanık
Dipsiz kuyu, gelmiyor ki hiç sonu

Seninle geçen güne bayram desem az olur
Bakışınla yıkanır, aşkını kuşanırım
Seninle baksam güne, bakışım niyaz olur
Seni seveni sevsem sevgiyle taçlanırım...

Sevgili, neler değmez adına, hâtırana

Kırpıp sürmeli gözlerini, nazınla
Bir gülüş, bir sözün, sazınla
Yüreğimi güldürüyorsun bakışınla
Yok olup sonra atıyorsun kahırlara...

Reva mı gelgitler sevenine

Bir kez daha güneş doğmaz sanmıştım
Giden gemi geri dönmez, bir de mendil atmıştım
Gebeymiş yarına umutlar ben yanılmışım
Olsa da epey sonra, olsa da epeyce geç
Sen iyi ki varmışsın...

Bir sevda kelimesinde
Buldum ben seni
Değildi sevdam kelimeye
Sevdalanmıştım söyleyene

Aşkım sana gebe

Dayanamam,
Alıştırma şimdiden sensizliğine
Kan ağlıyor yüreğim
Bilemedim kıymetini gönlümce
Daha çok erken, nur akışlım...

Yeminim olursan dönüşüm olmaz geriye
Ramak kaldı, bin söze bedel o yemine
Dilim lâl oldu, gözlerim âma
Yaşamaya mecâl kaldı mı, sen söyle...

Sabahı olur mu yaşanmayan gecenin

Ümit akşamları uzak bana
Düşmem, bir daha delice tuzaklarına
İnanmam, suya yazılmış masallarına
Dokundurmam, kefenlediğim sevdana...

Dayanamam güvenemem o ellerine

İnip göklerden yere
Kar gibi süzüle süzüle
Yanaşır gönül denen sahile
Daha demeden bu ne?
İnsanı düşürür hallerden hallere...