İnsanoğlu bir oyuncak misali
Dünyada oynayıp çekip gidecek
Her şey mutlak nihayete erecek
Oynayıp oynayıp çekip gidecek
Hey kısa hayatın gölgesi dünya
Yakılan mum yavaş yavaş eriyor
İnsanoğlu bitki gibi türüyor
Kimsenin yerine kimse ölmüyor
Günü dolan bu dünyadan gidecek
Hakikat karşısında aciz kalıyor kelime
Engeller üst üste çıktı;
Gidemedim dosta doğru.
Bazen sızı bazen ağrı,
Gidemedim dosta doğru.
Dostumun yanına uçsam;
Dünyaya gelince bir yola girdik
Bu yollar ezelden ebede gider
İnişli çıkışlı olsada yollar
Bu yollar ezelden ebede gider
Kıvrım kıvrım bükülsede bu yollar
İlkbahar yaz sonra geliriz güze
Geceler gebedir elbet gündüze
Her gün yokuş olmaz çıkarız düze
Elbet bir gün bizde çekip gideriz
İnce ince hesapları ederiz
Senaryo yazılmış manevi güçle
Bizler oyuncuyuz gelir gideriz
Roller sınırlıdır ahirete göçle
Herkesin rolü var oynar gideriz
Yeri göğü sahne yapmıştır bize
Bindim tahta arabaya
Sonsuzluğa gidiyorum
Uyandım bu gafletten
Sonsuzluğa gidiyorum
Bu durakta binilecek
Yıllar su gibi aktı ömrümden
Son hedefe doğru gidiyor böyle
Bazen çağlayarak bazende durgun
Son hedefe doğru gidiyor böyle
Esiyor ufuktan ılık bir rüzgâr
Madem bakmam diyor isen
Bırak beni git evladım
Yeter bıktım diyor isen
Bırak beni git evladım
Ben kendimi feda ettim
Gül diktim bahçeye ben dermek için
Gülü deremedim el derdi gitti
Dünyanın işleri hep biçim biçim
Kökünden kopardı sel aldı gitti
Ey erenler ben anlattım halleri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!