Her yerde sen varsın.
Aldığım her nefeste,
Yazdığım tüm şiirlerde,
Dinlediğim türkülerde,
Hep sen…
Her kelimemin başında sen varsın…
Çok ağrıyor kalbim be ana.
Öyle bir yara açılmış ki hiç sorma be ana.
Dokunduğunda hemen düşen,
Baktığında için ağlayan bir yara…
Ana gel yanıma ne olur.
İçime attım,
Bana ağır gelen tüm gerçekleri.
Sustum!
Yuttum soğuk sessizliği! ...
Suçlamadım,
Yine bir gece yarısı,
Yine yatağıma uzanmışım
Ve yine hülyalara dalıp,
Seni düşünüyorum.
Şuan nerdesin?
Seni sevdim be hiç olmayacak bir şekilde.
Seni sevdim be saçlarıma ak düşercesine…
İmkansız aşklar mı bu kadar büyük olur sevgili?
Ulaşılmaz olduğun için mi bu kadar sevdim seni?
Senden önce aşksızlıktan yana dert yanardım.
Ümidi kesmiştim aşktan.
Aşk pazarına doğru yol almaktaydım.
Eşi, dostu, eski anıları her şeyi geride bırakıp,
Aşk diyarına doğru yol almaktaydım...
Ama bir elmas karşıma çıktın
Bir başka geçiyor bu kış.
Soğuğu bir başka soğuk.
Gece karanlığına diyecek yok zaten.
Hep karanlık ve soğuk…
Karanlık bir çenberin içindeyim.
Bu sözlerim sana.
Sevdim be seni, hiç olmayacak bir şekilde..
Ama sen, hiç sevmedin.
Bir gülüşü dahi çok gördün.
İsmimi dahi anmaktan kaçındın.
Her gece gözümde tüttüm seni.
Her gece seni anımsadım.
Senin için gözyaşı döktüm.
Senin için yalnızlar diyarına gittim.
Ama ne dost oldun ne düşman.
Ne varlığın huzur verdi ne yokluğun…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!