Ne malım var ne de mülküm,
Ne sarayım ne de köşküm,
Ne evim var ne de köyüm
Fiyakamdır benim kürküm.
Fiyakama sen aldanma,
Dünya dünya güzel dünya,
Dünya değil sanki rüya,
Her tarafın güzel dolu
Güzel tarafında buya.
Zenginlere hep sen varsın,
Dünya malı elin kiri,
Sahip olan kalır diri,
Barındırmıyor fakiri.
Dünya devlere kurulmuş
Devlerin cepleri dolmuş,
Ekip inşaatın kapı mutfak işlerini almıştık,
Pazar günü iş bitecek diye karar kılmıştık,
Mehmet usta yan çizmiş çamura batmıştık
Bunlar mazeret sayılmaz bitmeliydi pazara.
Türkay bakın dedi kiraz mobilyadan Murat’ı,
Hani benden ayrılmıştın,
Ayrılığa sevinmiştin,
Aşkımıza son vermiştin
Bu ne pişmanlık sevgilim?
Hani beni unutmuştun,
Mardin şehrin Akresi,
Kıbleyi gösterir ibresi,
Havasından soluk alan
Ne derdi kalır ne stresi.
Mardin Diyarbakır arası,
Haksız yere suçlanmak,
Ana ocağında tutsak,
Öyle zor ki anlatamam
Hele hele muhtaç kalmak.
Rakibin bir kardeş ise,
Tam dört yıldır Özgür yanlışlara bulaşmış,
Özgür’ün hataları birikmiş boyunu aşmış,
Tam on dokuz buçuk gün okuldan kaçmış
İki sene tekrar etmiş yine adam olmamış.
Okulu bırakmış bir elektrikçide çalışmış,
Olmuyor kardeş olmuyor,
Aklıma bir şey gelmiyor,
Bu kafayla şiir yazmak
İnan bana zor geliyor.
Kolay değil şiir yazmak,
Kul güneşi görmeyeli,
Yirmi altı yirmi yedi,
Belki de otuz gün oldu
Yaptığına ne demeli.
Teneffüsü ayda birse,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!