Hüzzam Kokan Ses Şiiri - Özdemir Aydın 2

Gözlerinin yeşili, denizin derinliklerinin yosunuydu.
Ayrılık teninde ateş,
Kalbi bedenine düşman olmuştu.
Gittiği diyarlar, düştüğü çukurlardan ölümdü.
Saçları darma dağın,
Elbisesi baştan ayağa sırılsıklam ıslaktı.
Ağzından çıkan tek bir cümle,
"Üşüyorum anne, çok üşüyorum".
Onun için güneş sönmüş, güller solmuştu.
Eteklerindeki çiçekler dalından koparılmış,
Her biri bir yere atılmış,
Sahibi hasta düşmüş bahçe gibiydi.
Gözleri yağmur yüklü bulut,
Yanaklarında hüzün gülleri açmıştı.
Dudakları,
Dudakları çatlak,
yüreği çatlak dudaklarında titriyordu.
Hüzzam kokan sesiyle ağlayarak şiir mırıldandı,
"Anne" diyordu "Anne"
"Kızının yosun yeşili gözleri soldu"
"Bir ben mi çaresiz, bir ben mi umutsuz
Doktorum bugün de anlamsız kelimeler yutkunup gitti.
Yoruldum,
Çok yorgunum,
Tükendi tüm umutlarım,
Ben, umut yorgunuyum anne.
Yanlış anlaşılmaların,
Kötü düşüncelerin,
Kıymet bilmezlerin,
Halden anlamazların kurbanıyım.
Şu acılarım bir dinsin,
Yine baharların cemresi,
Kiraz dalının beyaz çiçeği,
Gizemli şairin en güzel şiiri olacağım"
Dedi ve yanaklarını elinin tersiyle silerek,
" Ben dayanamıyorum"
dedi ve gözden kayboldu,
Gözlerinde deniz taşıyan,
Yosun yeşili gözlü melek.