-Huzurun Sesi Şiiri - Nurcan Bingöl

Özledim huzurun sesini,
rengini unuttum mavi miydi?
İçime huzur yağmayalı kaç bahar oldu?
Yüreğime dokunuşu acıları savuran bir rüzgardı sanki,
çektiğim nefeste içime dolan huzur şimdilerde zehre karıştı.
Gece gündüzle yarıştı,
iç savaşlarımda uyumaya korkar oldum ya o rüyalardan uyanamazsam. Huzura rüyalarımda dokunup tutsağı olup gerçeği unutup gücümü kaybedersem.
Düşlerde değil, baktığım gördüğüm karanlıklarda bana ışık olan huzur buram buram gözümde tütüyor, dumanı bile yakıyor. Yok işte ne desem boş. Ölüm kadar yakın yaşam kadar uzak. Huzur seni özledim çok...