-Üşüyorum Anne Şiiri - Nurcan Bingöl

İçime dolan huzur hüzne karıştı, gülüşlerime yağmurlar yağdı anne.
Gök gürledi yine korkuyorum çocukça alsana beni koynuna anne.
Hayat çok acımasız anne.
Ruhum üşüyor, bedenim titriyor herkes yalancı olmuş anne.
Tek tesellim sensin sarsana anne.
Yaralı kuşlar gibi çırpınıyor yüreğim yaralarım kanıyor anne.
Kalabalıklarda güçlü görünmekten bıktım ben sevgine muhtacım anne.
İçim kan ağlarken sahte gülüşler takınmak yoruyor içim acıyor, yaşamayı haram edenler var anne.
Dost dediklerim bile sırtımdan vuruyor anne.
Bu hayat ne acımasız böyle.
En gerçek gülümseyiş senin gözlerinde, bana gülümsesene yine gözlerinden o inci taneleri akarken anne. Sahte sevgiler, vaadler, hayaller, hedeflediğim huzura hep tuzaklar, yasaklı yollar,
sürgün gibi dilenen dualar, günahlar.
Allahım canımı alsa diyorum senin kokunla varsam huzura...
Hakettiğim yaşam bana sunulmadı bu hayatta.
Belki kısmet ahirete
Ağlama Anne ruhum sızlar sonra...!