Hüzüncalar Plaktan Şiiri - Seyfi Karaca

Bir yerden çıkıp gelecek
Ölmesine
Ölmecesine, ordan mı burdan mı yandan mı öteden mi derken taslarken, elektriği yakıp söndürerek ecel
Benzi soluk bağrı yanık belki bir göğüs sancısıyla belki bir akıl tutulmasıyla belki bir ses ve nefes titremesiyle
Yikinmiş yankılanmış kalabalığın uğultusu ve toz bulutu
Uzaktan esip gelen rüzgara uğrun beraber
Durgun ve Sessizce akıp giden ırmaklar gib Belki rüzgarın estiği yerde sen olmayacaksın
Sabaha
Camlar buz tuttuğunda dili damağı kurumuş soğuk bir fincan sesi gibi
Ay gittiğinde
Gün doğar malumun
Göklerin lambaları biri yanar, biri söner
Biri söner
Biri yanar, sıcakların sardığı aydınlığıyla dolan, aidiyetini ve adını güneşle randevusu olana
Ayrılığı yolcu eden ağır çekimlerde buluşur her şey
Bir ikindi soğuğuyla camdan süzülüp sızan ışığın
Ortalığı kasıp kavurarak süslenmiş dağlarda kardelenler doğduğunda
Belki sen çoktan gitmiş olacaksın
Bomboş ve yorgun bir yol bakıp izleyecek çayır çimenlerin çeşni baharını..
Ve alnı serin bahçelerden bir kara duman
Bir salkım hüzün çalar pilak
Bir eski icene nefes
Bir yudum buruk lezzet
Bir tutam kara toprak kalacak

Mart/25