Kederi giymiş üstüne susmuş yine hüzün ustası. Yüreğindeki gelgitlerle buğulu gözleri kuş misali uzak diyarlara yolcu. Yüzündeki tebessümde bir burukluk, yarı bitkin haliyle gülümsüyor, bunada şükür der gibi başını hafifçe öne eğiyor. Uğurlamış anılarından göçebe sevinçleri, kaç pencere önü beklemiş sevdiklerini, eskitmiş hayallerini. Dalgınlığı dargınlığına dönüşürken susmuş yine hüzün ustası...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta