Hüzün bahçelerinde gezindim, uzun süre...
Sararmış hazan yapraklarının arasında anılarımı aradım.
Duydum yine eski baharların kokusunu,
Çürüyen sarı yapraklar arasında...
Dökülen güllerin üstünde bülbüldü ağlayan.
Gül pişman, gül tarumâr, gül bitkin...
Ağıtlar yakıyordu kaybettiği yıllar üstüne...
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
nedense çizdiğiniz tabloya uygun hüzün bahçelerinde hep bir koca çınar da vardır. o acaba yaşanılan hüzünlerin, dökülen sarı yaprakların sentezimidir ...yani birde o yapraklara bakmak yerine o ağaca sırt mı dayamak gerejir . biraz tebessüm edermi insan..ne dersiniz. gene aynı bahçede ama başka dünyada...
Döndürdü zamanı, alt üst etti rüzgâr,
Uzaktı eller, bu kadar yakınken birbirine.
Uçurdu anıları, eski çocukluk bahçelerinden,
Sevdâlı bakışlardı birbirine kenetli,
Ayrılmamış,
Düşen ayaklarının diplerine.
güzel imgeler...güzel bir anlatım...saygılar....şair..E
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta