Yine bu hazan mevsiminde boşaltıyordu gök hüzünlerini
Dalından kopan ve düşen her bir sarı yaprak gibi,
Ayrılığın, acıların, terk edilmişliğin bir sembolüydü sanki...
Hani yaşıyorduk ya bekleme tadında aşkı, sevgiyi, sevdayı.
Umarsızca analarından kopartılan bir çocuk gibi
Dalıyorduk ya hüznün girift ve sonu olmayan yollarına...
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
