ıssızlığın koynunda yapayalnız sokaklar
bir türkü duyuluyordu uzaklardan hüzünlü
her gülüşle günaha kıvrılıyordu dudaklar
ve ölüyordu karanlıkarda sevgimin kızıl gülü
yüreğim için için yanarken hasretini kucaklar
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var