hüzün,
hep hüzün,
gülmedi yüzüm..
ne baharım oldu,
ne bayramlarım.
ne sevgilim vardı,
ne de bir gülüm.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
hüzün,
hep hüzün,
gülmedi yüzüm..
ne baharım oldu
hüzünlerimiz olmasa bu kadar tatlı şiirler ortaya çıkarmıydı
İnsanın vazgeçemediği bir kavram 'hüzün'... hüzünlendikçe yaşamı daha iyi kavrıyor insan ...ve her şeyin kıymetini daha bir iyi anlıyor...
ve
birini tanıdım.
kimselerin tanımadığı.
birini sevdim,
sevdiğim kadar sevemiyeceği
hiç kimsenin….
Sn Kaya
Hüzün ve büyüyen bir sevda kaleminizden çok güzel dile gelmiş kutluyorum.sevgiler
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta