Hüzün Şiiri - Mustafa Yuka 2

Baharı izliyorum,
Ay damlayan kayısıdan.
Baharı dinliyorum,
Ateş böceğinin ışığında
Ve
Sabahı gecikmiş geceden.

Yaralı yüreğim,
Ödünç ışıklar topluyor,
Kırağı düşmüş,
Soğuk bir ilkbahar seherinde.

Seni bekledim,
Ay ile beraber.
Ay tepemdeydi,
Yıldızlar, hüzünlüydü.
Sen,, yoktun hala evrende.

Işıklar dökülüyordu
Kayısı dallarından,
Işıklar,
Üç defa yandı.
Birincisi boş,
Diğeri nahoş,
Üçüncüde sen göründün,
Ama ben,
gözlerimi kaybetmiştim.

Yıldızlar topladım bahçemde,
En güzelini sana ayırdım.
Üzerine de adını yazdım.
Kaybolmasın diye hayallerim..

Sen hala yoktun evrende.
Bir sebebi olmalıydı.
Saatler mi durmuştu,
Yoksa,
Benim yelkovan mı çıldırmıştı