Husumetim Var Şiiri - Emrah Ağar

Koskoca sandığım dar Dünya sana sığamıyorum
içimdeki cihana karanlıklara bugz ettim aydınlıklara uzak ulaşamıyorum
Umudu yüreğimde yaşatmak isterken huzurun yolunu bulamıyorum
kendimle husumetim var
türlü musibetten kurtulamiyorum

Ecel denen son durak canıma nefes kadar yakın
beladan uzak duramiyorum
girdabına kapıldım soysuz talihimin cilvesine karşı duramıyorum
Gülecek manaları ağlamaktan ruhumda bulamıyorum
kendimle husumetim var
türlü musibetten kurtulamıyorum

hırsım kendime benim sucsuza suç aramiyorum
hayatın nefeslerine küskünüm kendimle barısamıyorum
Beni üzenlere bed dua edemem üzülsünler istemiyorum
kaderimle husumetim var
türlü musibetten kurtulamiyorum

Kabir denen tutsak memleket
bir kaç zaman ötede bekler
Günahkâr ruhumun ızdırabını dünya zilleti örtbas eder
Sırtımda cehennem narına taşıdığım çirkef cürümlerim yeter
kalbimle husumetim var
türlü musibetten kurtulamıyorum

avunuyorum Yalandan mutluluklar var edecek acizlikte kendime
gönlüm sağır sevenler zulmedecek adi canilikte
Görmez kör gözler yüreğimdeki masumiyeti anlatamıyorum
sevda ile husumetim var
türlü musibetten kurtulamıyorum

Mutsuzluğumu örtemiyor iki yüzlü sefil kalleşlik her yerde
Kandığım dünyanın derinliklerinde utanıyorum gafil rezilliklerde
Rüsva bir hayat benimkisi hani mutluluklar nerede
Dünyam ile husumetim var
türlü musibetten kurtulamıyorum