Hüsn-i zan
Çocukluğundan kalma bir bakış vardı kadının gözlerinde!
Işık huzmeleri birbirini kovalıyordu..
Eğilmiş omzundaki meleğe bir şeyler söylüyor,
Melek ağlıyordu..
Bir tebessüm vardı yüzünde
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Çocuk kalan yanlarımızdır bizi biz yapan, güzel bakmamızı,
güzele bakmamızı sağlayan...
Güzel mısralardı... kaleminiz yüreğiniz var olsun Nimet hanım...
Esen Kalınız...
Sesi, güneş rüzgarlarına yol oluyordu...
Emeğine, yüreğine sağlık.
Suskunluğumu yorum olarak kabul ediniz.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta