gecenin sessizliğine kapıldım
ağıtlar yazdım dağlara
kayboldu birer birer yıldızlar
ben boynumu büktüm
güneşin doğmasına üç beş kala
vurdum kendimi zincire.
söküp atamadım seni yüreğimden
yalnızlığım izin vermedi.
hasretle
beklerken yollarını
dokundum resmine
Seninle tanıştığım o gece
Sana taptığım geceydi
Sen gittin karardı dünyam
Yapa yalnızım şimdi
Seni sordum dün gece
Çiçek bahçesine güller ektim,
Ektiğim güleri kopardılar,
Beni kalbimden incittiler,
Ben ne gül kopardım nede çiçek,
Ne kalp kırdım nede insan üzdüm,
Ne güçsüz ezdim ne de çocuk üzdüm,
gözlerim nasılda geceye ağlıyor sen yokken
kimi zaman da mevsimlere
yıkık dökük dört tarafım
öf karlıyım bugün yine bulutlara
saklıyor güneşin gölgesini üzerimde.
kar yağdı bütün gece
içim üşür ıslanır düşlerim
yalnızdım aradı seni gözlerim
sesim duyulmasın diye gizlice ağladım.
son dokunuşların ardında
bugünlerde
öylesine çok hüzünlüyüm ki,
gecenin karanlığı hep üstüme geliyor.
bir yanımda hasret
bir yanımda özlem oturmuş san,ki.
Sensiz hayat öyle zor ki
Sensizliğe bir türlü alışamadım
Sensiz hayat yaşanılmaz
Bunu bildim bunu öğrendim
Hayattın ne anlamı var sensiz
bakma öyle mahsum mahsum yüzüme
dün gece yine seni düşündüm
yağmur damlacıkları pencereme
vurunca.
bıraktığın vazonun içinde
Ayrılık yüreğimi uyuşturuyor,
Vucudumu uyuşturuyor özlemin
Yeni yeni anlıyorum yokluğunu,
Hatırladıkça yüreğime saplanıyor,
Beni ne kadar çabuk unutuğun,
Bana bir yabancı gibi bakmanı istemem,
-
Hüseyin Çubuk
Tüm YorumlarÇok güzel bir çalışmaydı..
Kutluyorum samimi yürek sesinizi..
Tam puanımla.. (Antolojimde)
Saygı ve Selamlarımla
HÜSEYİN ÇUBUK