Hüseyin Gedik Şiirleri - Şair Hüseyin Gedik

Nemli gözlerimin bakışlarıyla
Ağır, ağır geziniyorum sahillerinde..
Denizi arıyorum çok uzaktaymış gibi
Dalıyor gözlerim derinliklerine..
Deniz beni benden almış bu gece

Karmadır toplum yapısı
Sarpa dayanır kapısı
Huzur güvendir çatısı
Örnek bölge karadeniz

Karadeniz benim yörem

Kimi ölü kimi diri
Aç tavuğa birkaç darı
Kış ortasında baharı
Gösteren ozanlar hani?

Dilde terhazi dirhemi

Yaydan çıkmış ok gibiyim.
Yada namludan fırlayan kızıl bir mermi gibi.
Süzülüyorum hedefe doğru,
Zaptı mümkünatı kalmadı duygularımın.
Ben bana VE İÇİNDEKİ SEVDAMA
hükmedemez oldum.!

Özgürlüğe yürümek halis hane bir niyet
Bir karmaşa içinde hayal olmuş hürriyet
Kazanabilmek için kimler ödemiş diyet?
Engellerin içinden geliyor medeniyet

Medeni düşünenler bütün görür insanı

Ülkende gidiş hiçte hoş değil.
Önümüzde engeller önümüzde uçurum.
Panik ve şaşkınlık içindeyim.
Kime nasıl ne diyeyim? .
Ağlamaktan helak oldum.
Kimin helaline güleyim?

Gönlümün ücra köşesinde ufak bir yer ayırdım.
Kabristan gibi o yeri korudum ve kayırdım,
Sırda kalmış sevdam umudu zayıf aşkım için.
Varsın bir yer olsun gönlümde loş karardılar içinde.
O yerin sahibi sensin, oradasın biliyorum.
Sakındım açmadım sırlarımı kimseye.

Bir girdabın eşiğinde düşünüyorum.
Bizi bir araya getiren neydi?
Belkide masum bir dostluk.
Belki de sonu hüsrana giden bir aşk.
Büyüklerin kırılamayan hatırı vesilemi kimbilir.
Bu kuralsız hayat oyunumu bilemiyorum.

Açlıkla yoksulluğun sınırında tutuldum
Sen çalış kazanırsın telkinle avutuldum
Sarı sendika ile bölündüm uyutuldum
Tansiyonum fırlamış boşa gayret düşmüyor.

Azarlandım zorlandım engellendim yutuldum

Kumarım hayatlan, beni hep üter
Fizik güzelliğin, seninle gider
Bakidir dünyada, ruh güzelliği
Nakş olmuş beynime, bana o yeter

Bu yüreğim umman, içimde deniz