Hüseyin Çubuk Şiirleri - Şair Hüseyin Çubuk

Yılana sarılmakta bir çekincesi olmayanlar, denize düşmekten korkmazlar..
Ki; Zaten çoklukla, onlar sarıldıkları yılanla, boğulmadan çıkmanın bir yolunu da bulurlar..

Onların, asıl dikkat edilmesi gereken, göze görünmeyen kuyrukları!
Çünkü;
Yılanlar bile unutur da, onlar kuyruk acısını unutmazlar!

Vatan hainlerini çok uzaklarda aramayın!
Onlar!
Ya, dinin ardındadır!
Ya, bayrağın!
Ya da, vatanın!

Onurlu insan, ekmeğini alın teri ile kazanır,
Vicdanlı-Ahlâklıdır,
Ve gözü, gönlü toktur.

Pezevenkler ise;
Vicdansız-Ahlâksız-Asalak ve pisboğazdır,

Akıl - Ahlâk ve Vicdan
Onurlu bir yaşamın olmazsa olmazlarıdır!

Hüseyin Çubuk

Ana - baba öldükten sonra ardından "aney - aney" algısı yapmakla olmuyor, ede!

Onları, yaşarken kapitalist zihniyetli yarasalara karşı ne kadar koruyabildin! Sen, onu söyle!

Kısaca; Sen, onları ezen - aşağılayan, ruh hastası - namus budalası - namussuz - piskopat abinden sadece iki yaş küçüktün!
İste o zaman, o namussuz zihniyetin karşısına niye duramadın(!) diye, sorarlar adama, ede!

İnsan, Vicdanıyla İnsandır;
Ne demek(!) Din-i inancı ne olursa olsun, yeterki insan olsun..
Oysa; İnsanları ayrıştıran - kutuplaştıran nedenlerin en başında gelir, din!

Kendi mutluluğundan başka birşey düşünmeyen insanın yaratıcısıdır, din!

Her Şeyimizi Birer, Birer Kaybediyoruz!

Çünkü; Büyük hırsızları ayıplamayan eğer, köylümüz - komşumuz - akrabamız,
ya da, arkadaşımız ise; Önemsemiyoruz!

Ve çünkü; Ahlâk - vicdan yoksunuyuz!

Para ahlâksızlığın hem örtüsü, hem dürtüsüdür!

Hüseyin Çubuk

Ne zaman ki,
Para ortaya çıktı;
İnsanın, insana
İnsanın, paraya köleliği, işte o zaman başladı..

Yani; En iyi dayı, paralı dayı,

"Utanma duygusundan yoksun, emeksiz geçinen insanlar, çok zorda kalmadıkça, yalan söylerken bile inandırıcı olma gereksinimi duymazlar"