Hüseyin Başaoğlu Şiirleri - Şair Hüseyin ...

Ansızın çöküverir sis en koyusundan
Gecenin ayıbını örter her tarafından
Bir ambulans çığlığı yarar geceyi,
İçinde belki sen, belki bir akraban.

Yaşam budur dostum aslında yalnızsın

Ağır ağır çıkacaksın kış gününde yokuşu

Acaba yiyecek verir mi diye içinde bir kuşku

Ya tekme sallarsa seviyormuş gibi yapıp

Sonsuzda Yitmek

Bir tekneye binip gitmek isterdim
Düşkırıklıklarımı ardımda bırakarak
Sonsuzda yitip gitmek isterdim
Sadece geleceğe bakarak

Son yeşil bölgem sendin
Sende kurudun, soldu yaşamım
Ben şimdi sensizlikte
Hangi yeşile sığınacağım

Nasıl son bulacak ömrüm

Şöyle bir Bakıyorum
Maviyi yeniden boyuyorum
Bütün şarkılarımda yeniden
İstanbul'u, seni söylüyorum.

Şöyle bir bakıyorum

Akşam oldu
Tahta iskele yalnız
Kimsesi yok
Suyun şıpırtısından başka
Deniz öpmüştü gitmeden
Onun utanmışlığıdır sudaki kızıllık

Evlenir Menelaos'a gelin gider Truvalı Helen

Sonra gönlü sever, Paris'e kaçar hemen

Truva'ya dönerler, fakat o ne, ufukta gemiler

Tutku masumiyeti esir aldıkça öldürürmüş aşkı
O yüzden miydi gelinliklerin önce kırmızı olması
Beyaz gerçekten o kadar masum muydu ki
Sonraları gelinliklerin beyaza dönmesi
Ya boşanmalarda ne renk olmalı elbiseler
Tutku kalmamış, masumiyet kayıp,

Gün kavuşur ufka
ve bir gemi sessizce alır yol sislere puslara.
Kavuşmanın rengi sarar her yanı.
Dalgalar boğaza UYU der ninni gibi kırışıklarla.
Bir demli çay bardağı kalkar şerefine güneşin.
Kana kana içtim seni denir güne.

Bir kış günüydü buralarda
Saklayıvermiştik güneşi İdriskoruda
Bir ağacın gövdesi ardından seslenmişti
Yarına kadar önüm arkam sağım solum sobe demişti

Aydınlığın kaynağıydı kendince oysa