Zaman sensizlikten çalıyor bana ekliyor.
Kendi sesimi kısıyor, sessizliğine odaklanıyorum.
Öfkenin himayesindeki gözlerim,
Özlemine yardım ve yataklıktan tutuklanıyor.
Tenine giden sokaklar çıkmaz,
Kaldırımları bir o kadar tehlikeli.
Yokluğun müzakereye oturmaya izin vermiyor.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık



