Hümeyra Gün Şiirleri - Şair Hümeyra Gün

yağmur yağıyor dışarda
bardaktan boşanırcasına
kahve kokulu odam sıcacık
radyoda hüzzam çalıyor bir keman
parmaklarım kalp çiziyor buğulu camlara
sevgisini yitirmiş dünyaya inat...

Sen çocuk dersin
Ben masmavi gökyüzü

Sen çocuk dersin
Ben serçe,kırlangıç,ardıç kuşu..

Kendi yağında kavrulan,
azı çok yapan bir evde doğdum ben.
Olmadı hiç bir zaman
'Bir elim yağda bir elim balda '

Ama bir anam vardı... / Değme zengin evlerinde olmayan.

'Ömür 'dedim.
Dedim kendime....

Gün oldu coştum ırmak gibi.
Akıp gittim dere tepe.
Kah kuş olup kanatladım.

şiirimiz karadır, bayanlar beyler!
kaçırmayın gözlerinizi öyle.
başınızı öne eğip yürümeyin
şapkanızı da yüzünüzün üstüne düşürmeyin.
siz istemeseniz de, beraber yaşayacağız bu evrende...
*

Biri yazmalı bu acıları....
Yazmalı,çocukların büyümediğini.
Evden eve gezen sırasız ölümleri,
düğünlerin şölenlerin yas tutmasını, yazmalı...
Yazmalı,gelinlerin kara çatmalı başını..
*

Ben bir kız çocuğuyum, Anadolu'nun bir köyünde.
Adımı yaşımı sormayın sakın..Bir adım bile yok..Adım da, yaşım da, benden önce doğup da, ölen ablamın aslında.

Benden sonra doğan üç erkek kardeşim var. Etti dört çocuk evde..
Babama sorarsan üç çocuğu var...Ben yine yokum..
Acaba ben masallardaki gibi görünmez mi oldum ne?

Dünya ilk günden beri şarkılar söyler...
İyilik, güzellik üstüne..
Dağlar duydu, toprak duydu.
Nehirler duydu, gökyüzü duydu
Çocuklar hemen sahiplendi şarkıları.
Sonra, *İçindeki çocuğa sarılanlar* söylemeye başladı.

Uzun zamandır yüreğimin duvarlarına
çarpıp çarpıp dönüyor söylemek istediklerim.
Kelimeler mi yorgun, yürek mi yorgun
Yoksa her sabah sevgiyi kurban mı,ediyor ilahlar?

Bu sene de bahar düşmedi memleketime...

* İncecikten bir kar yağar, tozar Elif Elif diye...* Karacaoğlan


Kar yağıyor dünyanın bu tarafına
Beyaz kelebekler gibi düşüyor
Bütün renkler arınıyor kirinden